" Aυτός που γύρευα, είμαι."
Ελύτης |
Carpe Diem
poesia αγάπη ειμαρμένη aurora |
Άλμα
Welcome to my site!
On the first page you will find literature,notes,poetry...
On the second, moments of my performances.
On the third my own " Journey through Time " and the story goes on!...
Keep wandering :)
Status: Occasional Thespian, Ideas Sculptor ~ Pintor
Nickname: " Dances With Muses "
Code: σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος
" Σηκώθηκα απ΄το πιάνο και πλησιάζω τον καθρέφτη.Ήμουνα ξαναμμένος. Είδα το
είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι
είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ' Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε
ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για
δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιό μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία
μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θάναι δυνατό κανείς να
ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό - που λεν - ή το κακό. Σπάταλη η απόφασή
μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.
Το λέω για να τ'ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου
μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ'αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι
τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιούς; Εμάς,
τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ' ό,τι
μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν
κοιμούνται,
τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ' έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας
την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με
σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την
αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ' Ουρανού."
Μάνος Χατζιδάκις
( Κυριακή, 13 Μαίου 1979 )
Απόσπασμα από τα "Σχόλια του Τρίτου"
είδωλό μου να κρατά φτερά του παγωνιού και δροσερούς καρπούς του Θέρους. Κι
είπα από μέσα μου: Είμαι ο Λαχειοπώλης τ' Ουρανού. Μοιράζω αριθμούς σε
ξωτικά κι αγγέλους. Ο πρώτος αριθμός σημαίνει συνουσία. Βάση ρευστή για
δημιουργία. Κι αποφασίζω ευθύς την πιό μεγάλη μου πράξη. Σκόρπισα τα λαχεία
μου στους γαλαξίες και στο άπειρο. Έτσι δεν θάναι δυνατό κανείς να
ξαναδημιουργήσει, να πράξει το καλό - που λεν - ή το κακό. Σπάταλη η απόφασή
μου, μα ο κόσμος πάει για να χαθεί.
Το λέω για να τ'ακούν οι νέοι, και να σκορπίσουν τα λαχεία τους κι αυτοί, όπου
μπορέσουν κι όπου βρουν. Να μην τ'αφήσουν κέρδος στους πολλούς. Έτσι
τουλάχιστον, θα κατακτήσουμε τη δυνατότητα να μας φοβούνται. Ποιούς; Εμάς,
τους ποιητές. Μια και δεν είναι δυνατό να μας εντάξουν στα συρτάρια τους, σ' ό,τι
μπορούν να ελέγξουνε και να προβλέψουν οι ανερχόμενοι πολλοί.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να δεχτούμε φάκελο, κατάταξη, τάξη κι αριθμό.
Τους φοβερίζει η άρνησή μας να ενταχθούμε στις ομάδες αυτών που όταν
κοιμούνται,
τα χέρια τους είναι από μέσα ή απ' έξω από το πάπλωμα. Γιατί τα χέρια τα δικά μας
την ώρα του ύπνου, ζωγραφίζουν ελεύθερα τους ανέμους, με χρώματα και με
σχηματισμούς πτηνών, και μας τοποθετούν παντοτινά μες στους αιώνες, με την
αθάνατη κι ερωτική μορφή του Λαχειοπώλη τ' Ουρανού."
Μάνος Χατζιδάκις
( Κυριακή, 13 Μαίου 1979 )
Απόσπασμα από τα "Σχόλια του Τρίτου"